de origine mundi ii

versibus his Nonis Octobribus addo poema:  

tunc quōcum iaceat sibi cum adversō ipse carēret,
vim contrā quandam cāram per inānia quaerit
at, nūllā inventā, contrāxit nūmina nocte
adversa in fōrmam dum fōrmōsissima fīat
virgō, quam dōnat parvō cum nōmine flexū
auctor paene suō, spēratque suam esse puellam.
saeva tamen nāta est saevēque reiēcit Erōtā:
fūgit dum sequitur; dissēnsit tālia ferre;
nōn erat ei cordī sibi tantō lūgubre nūmen
amplectī.