ex hexametrīs meīs, dē nymphā Theiō

Iuppiter ictus erat quōdam terrōre paternō–
nīlque minōre metū subitō stat cōnscia Mētis
cōnsultāre virum, quod et exitium ille timēret.
obserat omne adytum– tōtum obsidiōnis Olympum
suspīciōne situm fēcit currente marītō
aulam aggressūrō – circumfossa aula reperta
et tabulāta; sudēsque aderant aditūs ob apertōs,
īnsidiaeque aliae numquam tunc ante coortae,
ad quās, ut vigilēs, tellūre excīvit Olympī
nymphās gemmātās lapidum dē stirpe micantēs,
parva quibus suberat pars ingeniīque et honōris
Mētidis, ut dominae dēferrent omnia vīsa.

at sapientia parva, velut dēmentia, vāna est,
nēquior et nūllā, quācum solet īre superbia.
ecce ūna ex nymphīs, oculīs fōrmāque suprēma:
Theion erat nōmen; sibi tōtum est valle theātrum
quō aggreditur flagrante deus tam moenia mente
quam sī quīs redolet trāns flūmina fēmina taurīs:
hī pedibus glaebās, ārdōrēs nāribus ēdunt,
hūcque illūc vertunt; temptātīs undique rīpīs,
nōnnūllī rapidīs cupidī sunt flūctibus āctī–
corpora mersōrum super imposuēre relīquī
pondera vestīgiī– dein flūmina sanguine tīncta
frīgida eunt calidō; Theiou sīc ignibus ossa
fervēscunt vīsū Ioviālibus; ipse Cupīdō
ārdōrem ārdōrī iungit diciōnis avārum,
spemque venēnātam sibi tam fore vāna reperta.

deinde Iovī facibus signum summittit amōris
caecī, quā lateat– quō Iuppiter advolat; illa
turribus ex altīs dēmurmurat impia verba:
sē, sī pollicitum est ārdōrem omnem esse dicātum
sōlī ipsae, sēdemque suam fore dextram ad erīlem,
stāre parātam aditum prōferre, ambāge viārum
disclūsā; annuit ille dolīs; aperitque dolōsa
portās. intereā quot possint ignea flābra
aethere cōnferrī manibus genitōris adaptat
fulminis in fōrmam, modo fervida flāmina tantum.

intrat scēptra tenēns īrātae tālia flammae,
quīs quod pollicitus prīmum sīc solvere vōtum
Iuppiter ingreditur: nymphae datur aestus abundāns.

ictū distractum est huius tunc corpus in omnem
partem; pars sub sīdus iit longē gelidum ursae,
parsque sedet calidīs, quās sōl extorret, harēnīs:
sōlis ad occāsūs quoque sunt et sōlis ad ortūs
fragmina, quīs insunt monumenta, ut fīat imāgō
nympha necis: luteus lapis est ut fulmina fulgens,
mīrōs atque hominī invenientī mittit odōrēs,
igneque dīvīnō cōnflagrat sponte suāpte.
hāsque legunt gemmās avidī tellūre Cyclōpēs,
ex quibus effingant dextrae Iovis ignea tēla.