de origine mundi iv (finis)

inventa est gravitās quā lympha ēvādere posset
igne cadendō īmās ad partēs abdita mundī–
ignēs ālipedēs contrā levitāte refugiunt
sūrsum sponte novā.  sēgniōrēs terraque et āēr
haec exempla Eridos capiunt atque alia sequuntur
sēmina: successit caelum dum terra resīdit.
ac tibi grātia sit Discordiae maxima agenda
tantīs prō meritīs: nam quō vestīgia pōnās
sī iam terra velit volitāre cupīdine caelī?